Kimsenin kimseyi umursamadığı bir dünyada neden bir insan öbür insanlara muhtaç olarak yaratılmış?
Sonuçta kimse kimseyi umursamak istemiyor, öyle değil mi? Umursamak istemememize rağmen umursanma ihtiyacının olması çok mantıksız değil mi?
Umursamak istemeyen biri umursanmamalı. Bu, bu kadar basit. Ama herkes umursanmaya muhtaç. İçten içe.
Ki şöyle bir kötü şey de var, daha sonradan umursanmak için birilerini umursasan bile sonrasında bir şey değişmiyor.
En azından genellikle.
Benim için hep.
HEP.
Yanlış kişileri mi seçtim? Seçim yapmam gereken dönemde? Ama şimdi düşünüyorum da doğru bir kişi bile yoktu ki. Doğru kişi nasıl olabilir ki?
Arkadaşım olabilecek kişiler.
Hepsini sikeyim.
Neden umursanma diye bir ihtiyaç var?
Moralim bozuk. Ama öyle yazı yazılası bir bozukluk bile değil. Cümle bile kurulamayacak bir bozukluk. Eskiden moralimin bozukluğu üzerine bin tane sebep bulup hepsini detaylarıyla yazabilirdim. Şu an moralimin neden bozuk olduğunu net olarak bilmeme rağmen ifade edemiyorum.
Çok bulanık. Belirsiz. Sebepsiz değil ama. Sebeplerin geçerliliği belirsiz daha çok. Sıradan olduğundan da olabilir. Emin değilim.
İnsanları sevmiyorum. İnsanlara ihtiyacım olmadığını düşünürken tam bir gerizekalıydım. O nefret ettiğim insanlara ihtiyacım var.
Egom yüzünden.
Çünkü insanlar olmazsa hiçbir şey kalmıyor gibi. Her şey BAZI İNSANLAR için. Bazı insanlarınki de bazı insanlar için ve bu çok saçma.
İnsanların insanlara ihtiyacı olmaması gerekiyordu. Bana göre tanrının yaptığı mantık hataları o kadar çok ki.
Belki zekam yetmiyordur.
Ya da tanrı yoktur.
Ama ateistlerin dedikleri düzen de yoktur belki.
Demek istediğim bir şizofrenin beyninde yaşamadığımızı kim garanti edebilir ki? Ya da bu evrenin de bir şekilde paralel bir evren olmadığını?
Belki de bir bilgisayar oyunu?
Ki ben birsürü bug buldum. Deneme sürümü sanırım.
Bilmiyorum açıkçası pek de umursamıyorum.
Yazamıyorum.
Yazamıyorum.
Yazamıyorum.
Yazdığının zik gibi olduğunu anlama yolları: yazarken hiç mi hiç zevk almama.
Yazamıyorum.
Yazamıyorum.
Yazamıyorum.
Yazamıyorum.
Çok çirkinim ve çok da aptalım. Keşke ölsem.
Çirkinlikten nefret ediyorum ama aptallığı kabullenebildim.
Bu da insanların suçu. Çünkü insanlara göre suç olan aptallık değil, çirkinlik.
Dediğim gibi. İnsanlar.
İĞRENÇSİNİZ İBNELER.
Belamı buldum galiba.
YAZI BİLE YAZAMIYORUM AMK.
